Integreren in Marokko in één weekend
Voordat ik naar Marokko ging wist ik niet goed wat ik van het land moest denken of wat ik me erbij moest voorstellen. Na een weekend in Marokko heeft het land mij positief verrast. Zolang je jezelf open stelt voor een andere cultuur dan krijg je dat ook terug. Marokko heeft ons namelijk met open armen ontvangen en wij hebben geprobeerd om in één weekend zoveel mogelijk te integreren in Marokko. Na dit weekend ben ik ook zeker van plan vaker naar Marokko terug te gaan.
Thee drinken in Marokko
Nadat we geland waren op Fez – Marokko en onze korte broeken aan hadden getrokken waren we klaar om het land te verkennen. De neef van onze vriend Moo (de Nederlandse Marokkaan) stond ons op het vliegveld op te wachten met een huurauto. Hij kon geen Engels dus Moo was de tolk dit weekend. Uiteraard kwam er van onze kant veel gebarentaal aan toe pas. Later in het weekend noemden we de neef sagbie, onze Nederlandse versie van sahbi, wat vriend betekend. Vanaf Fez kon de (iets meer als drie uur durende) rit naar Larache beginnen.
De eerste stop was ergens langs de weg. Zoals in Nederland soms bij boerderijen producten aan de weg worden verkocht, gebeurd dit in Marokko veel met granaatappels. We hebben er een aantal geproefd en een kilo mee genomen voor een paar cent. Onze volgende stop was een verplichte, namelijk door de Marokkaanse politie. Ze staan op de snel weg met een laser snelheidsgun. Als je te hard rijdt springen ze midden op de snelweg zo voor je auto. Sahbi probeerde nog te ontkomen door tussen twee auto’s door te rijden maar het was al te laat. Met een boete van 30 euro op zak vervolgende we onze reis. Het grappige was dat 5km verderop weer zo’n zelfde controle stond. En het bleef niet bij één, gelukkig wel bij één bekeuring.
Begroeten in Marokko
Voordat ik verder ga met de aankomst in Larache zal ik eerst wat vertellen over het begroeten zoals ik in mijn vorige blog beloofd heb. In Marokko zijn er verschillende soorten van begroeten hebben wij ervaren. Het verschilt dan ook nog of je in een dorpje of een stad bent maar dat is overal. Hier volgt een uitleg van Marokkaans begroeten zodat je in Marokko kunt integreren:
- Mannen die je kent, die bekende zijn van de gene met wie jij bent of die bij je in het dorp wonen die geef je allemaal 2 kussen. Stel dat jij, of de gene met wie jij bent de gene totaal niet ken en toch wil je hem een goed slachtfeest wensen dan kan je een hand geven.
- Vrouwen die aan je worden voorgesteld geef je een hand. Ik zou het wel omschrijven als een beetje een afstandelijk handje. Voor de vrouw van een man geld het zelfde. Als het meisjes zijn en familie kan je twee kussen geven.
- Vrouwen die je kent mag je niet groeten of naar kijken. Doe je dat wel en haar man ziet het dan heb je een probleem.
- Oude mensen, zowel mannen als vrouwen geef je uit respect een kus op hun voorhoofd.
Dit zijn zo’n beetje de “groet regels”. Leer ze voordat je naar Marokko gaat en je kunt snel integreren.
Marokkaanse woorden
Daarnaast zijn er ook nog een aantal Marokkaanse woorden waarmee je jezelf duidelijk kunt maken, namelijk:
- Groeten: Selem Aleikum antwoord: Aleikum Selem, alleen Selem mag ook.
- Goed slachtfeest wensen: Mabrouk
- Klaar met eten en vol: Hamdullah, wat het precies betekend weet ik niet maar het werd in ieder geval na de maaltijd gezegd, wij deden uiteraard mee;)
- Dankjewel: shokran
- Vriend: Sahbi
Met deze woorden zijn wij het weekend goed door gekomen. Iedereen waardeerde het dat wij ons best deden ons duidelijk te maken in het Marokkaans.
Eten met je handen in Marokko
Heerlijke visschotel in Larache – Marokko
Goed, aangekomen in Larache stond Moo zijn vader ons op te wachten met een heerlijk diner. Het voorgerecht was een soort zoete bladerdeeg met amandelen en kip. Het hoofdgerecht was een grote schaal met verschillende vis soorten. En als nagerecht kregen we fruit. Alle gerechten waren heerlijk. De manier van eten was wel wennen. Er werd namelijk een schaal in het midden gezet en iedereen eet met zijn handen. Na het eten gingen we naar het appartement van Moo z’n vader, leuk om te zien dat in Marokko het interieur zoveel verschilt van Nederland. Vervolgens gingen we langs familie waar we de schapen voor de volgende dag vast op het dak terras hebben gezet. Tot slot zijn we naar Tanger gereden en daar hebben we de nacht in het appartement van Sahbi doorgebracht.
Marokkaanse Hasj
De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om de schapen op het dakterras bij de oom te gaan slachten. Dit was een nieuwe ervaring om hierbij aanwezig te zijn. Ik had verwacht dat ik het zielig zou vinden maar het was voornamelijk interessant. Na het slachten aten we de lever van de bbq en ander vlees wat al was voorbereid. Alles met de handen en met brood. In de middag zijn we naar het strand geweest, waar we hebben gezwommen in hoge golven. Grappig is dat overal door de stad Marokkaanse tuktuks rond rijden met daarop een gezin en een schaap. Daarna heeft Moo zijn vader ons voorgesteld aan zijn vrouw en haar Familie. Hier werden we uiteraard ook weer met eten ontvangen. Deze familie woont in een dorpje op een berg. Een zeer primitief dorpje met zandwegen en water uit een put, heel erg leuk om zoiets mee te maken! In de avond hebben we bij een cafeetje aan de kust gezeten waar iedereen hasj zat te roken. Hasj roken mag in Marokko niet officieel maar het gebeurd overal.
Marokkaanse Cafés en Bars
Een café in Marokko is niet zoals de Nederlandse cafés. Bij Marokkaanse cafés is geen alcohol. Bij bars echter wel, deze dienen gelijk als slijterij. Zoals je in Nederland bij mensen thuis een biertje krijgt aangeboden gebeurd dit in Marokko niet, meestal is dit thee.
Het slachtfeest in Marokko
Slachten schapen
De volgende dag was het slachtfeest. Ik en de andere Nederlander hadden speciaal een Djellaba, Marokkaanse kleding, gekocht voor deze dag. We vierden het feest bij de Familie van Moo zijn vader. Het is gebruikelijk om per familie/gezin een schaap te slachten. Bij ons werden er die dag twee geslacht. Verder hebben we die dag lekker gehangen, thee (die overigens heerlijk is) gedronken, gegeten en het dorpje verkent. Tijdens het verkennen groeten we een groepje vrouwen zoals we ook alle mannen begroeten, deze reageerde heel ingetogen. Later kregen we te horen dat vrouwen groeten niet de bedoeling was. Ook hebben we in het dorps café gezeten. Een klein hokje met een tv, waar iedereen op een plastic stoeltje met schapen vachtje hasj zit te roken.
Tijdens het avond eten heb ik me vergist. Telkens werd er namelijk gezegd dat als je je eten laat staan het niet echt respectvol is, zoals dat eigenlijk overal zo is. Dus doen er nog wat schapen stoofvlees op de schaal lag at ik vrolijk door. Toen ik volledig verzadigd mijn vette vingers zat af te likken kwam de opa opeens het erf op, terug van het schapen hoeden. Blijkbaar had ik net zijn laatste stuk vlees op gegeten, dat kon ik uiteraard ook niet weten…
Djellaba
De Djelabba, Marokkaanse kleding
Toen even later twee Nederlanders door het dorpje liepen in een Djellaba, met een grote zonnebril op om een nieuwe kratje drinken te halen rukte heel het dorp uit. De kinderen daar hadden nog nooit iemand van buiten het dorp gezien. En een nieuw koud kratje frisdrank halen was met hand en voet gebaren zo gemakkelijk nog niet. Uiteindelijk is het ons gelukt en hebben we nog een gezellige avond op de boerderij en in de stad Larache gehad.
De volgende dag gingen we na een heerlijk ontbijt met Köfte (schapen gehakt) en brood weer richting het vliegveld.
Ik kijk terug op een heerlijk weekend Marokko, vol mooie ervaringen. Marokko, Moo en familie… Bedankt!
